آموزشمقالات اختصاصی

لایه دوم اتریوم چیست + اهداف لایه 2 اتریوم و کاربرد آن

لایه دوم اتریوم چیست + اهداف لایه 2 اتریوم و کاربرد آن

لایه دوم اتریوم چیست که لایه دو راه حل‌ های مختلفی برای حل این مشکلات ارائه داده است که در این مقاله قصد داریم تمامی این راه حل‌ ها را بررسی کنیم.

لایه 2 اتریوم چیست؟
لایه 2 اتریوم چیست؟

لایه 2 اتریوم چیست؟

اتریوم پس از بیت کوین دومین ارز دیجیتال معروف و پر طرفدار شناخته شده است.

این به ایجاد یک سیستم مالی غیرمتمرکز کمک کرده است و بسیاری از نوآوری ها در فضای رمزنگاری هنوز حول محور آن می چرخد.

متأسفانه اتریوم قربانی موفقیت بیش از حد خودش است.

شبکه اصلی اتریوم که “لایه 1” نیز نامیده می شود، به طور منظم بیش از 1 میلیون تراکنش در روز را پردازش می کند، اما تقاضا بسیار بیشتر از ظرفیت است.

این امر باعث شلوغ شدن شبکه می شود که به نوبه خود قیمت گاز را به سطوح گزاف می رساند.

با افزایش میانگین هزینه تراکنش در لایه 1، افراد بیشتری از استفاده از برنامه های غیرمتمرکز مانند صرافی های غیرمتمرکز یا بازارهای NFT قیمت گذاری می شوند.

لایه 2 یک اصطلاح جامع برای توصیف راه حل هایی است که در بالای لایه 1 ساخته می شوند تا مقیاس پذیری شبکه اتریوم را بهبود بخشند.

به عبارت دیگر، لایه 2 تلاشی برای استفاده بیشتر اتریوم برای تعداد بیشتری از افراد است.

تعدادی راه حل لایه 2 روی اتریوم وجود دارد.

ما قصد داریم نگاهی کوتاه به نحوه رویکرد هر یک از این راه حل ها برای ایجاد مقیاس پذیری به اتریوم بیندازیم.

کانال های اتریوم
کانال های اتریوم

کانال های اتریوم

کانال ها مشابه نحوه عملکرد شبکه لایتنینگ برای بیت کوین هستند.

اساساً، کانال‌ ها به شخص اجازه می‌ دهند تا حجم نامحدودی از تراکنش‌ ها را با شخص دیگری انجام دهد، اما تنها اولین و آخرین تراکنش به بلاک چین ارسال می‌ شود.

از آنجایی که تمام تراکنش‌ های دیگر بدون زنجیره انجام می‌ شوند، با کارمزد تراکنش‌ های بسیار پایین، بسیار سریع هستند.

نکات منفی مشابه شبکه لایتنینگ بیت کوین است: شما باید با شخصی که می خواهید با او معامله کنید ارتباط داشته باشید، وجوه باید برای یک کانال تخصیص داده شود و در طول مدت کانال قابل برداشت نیست، و آسیب پذیری های امنیتی بالقوه زیادی در ارتباط با آن وجود دارد.

State channel یا کانال‌ های پرداخت یک لایه بالاتر از بلاکچین هستند و فقط در دو مرحله با بلاکچین اصلی ارتباط دارند: نقطه شروع پرداخت‌ ها و نقطه پایان آن‌ ها.

فرض کنید شما مدیر عامل یک شرکت ساختمانی هستید و طبق نیازهای روزانه شرکت به سیمان برای ساخت ساختمان نیاز دارید.

شما در اینجا به جای پرداخت روزانه بهای سیمان، یک صورت‌ حسابی تهیه می‌ کنید که تنها یک‌ بار آن هم در اتمام کار خود، پول را پرداخت کنید.

این کار را برای شما راحت می‌ کند.

علاوه بر آن در بلاکچین دیگر لازم نیست برای هر تراکنش کارمزد بدهید و فقط یک‌ بار در انتها کارمزد آن را پرداخت می کنید.

لازمه‌ ی این کانال، اعتماد بین دو طرف است.

نکته: کانال های پرداخت بلاکچین نیستند و یک نرم افزار هستند.

بدلیل متمرکز بودن برای مبالغ زیاد امنیت کافی ندارد و صرفاً مناسب پرداخت‌ های روزانه است.

لایتنینگ برای بیت‌کوین و رایدن برای اتریوم نمونه‌ هایی از کانال‌ های پرداخت هستند.

پلاسما

پلاسما چارچوبی است که امکان ایجاد زنجیره های فرزندی را فراهم می کند که از زنجیره اصلی اتریوم به عنوان لایه ای از اعتماد و داوری استفاده می کنند.

زنجیره‌ های کودک، تراکنش‌ های سریع و کم‌ هزینه را ارائه می‌ کنند، اما آنها فقط از تعداد محدودی از انواع تراکنش‌ ها مانند انتقال توکن‌ های اولیه و مبادله پشتیبانی می‌ کنند.

محاسبات عمومی پشتیبانی نمی شود.

اشکال دیگر این است که برداشت‌ ها از زنجیره فرزند به شبکه اصلی اتریوم در معرض زمان‌ های انتظار طولانی است و شخصی باید شبکه را تماشا کند تا از ایمن بودن وجوه اطمینان حاصل کند.

پلاسما یک فناوری نسبتاً بالغ است، بنابراین چندین پروژه برجسته وجود دارد.

نحوه شکل‌ گیری پلاسما مانند نمودار درختی است.

در پلاسما بلاک‌ چین‌ های اصلی برای مقیاس‌ پذیری از بلاکچین‌ های متعددی که نسخه کوچکتری از بلاکچین‌ های اصلی هستند که اصطلاحاً به آن‌ ها بلاکچین کودک گفته می‌ شود، استفاده می‌ کنند.

مزیت این روش این است که هرگاه مشکل مقیاس‌ پذیری پیش بیاید به تعداد بلاکچین‌ های کودک اضافه می‌ شود، همچنین امنیت این بستر را خود اتریوم تامین می‌ کند.

زنجیره های جانبی مستقل

اینکه چه چیزی یک زنجیره جانبی را تشکیل می‌ دهد می‌ تواند موضوعی داغ در جامعه ارزهای دیجیتال باشد.

می توان ادعا کرد که تمام راه حل های لایه 2 زنجیره های جانبی هستند، اما برای این بخش، ما به طور خاص در مورد دو بلاک چین مستقل صحبت می کنیم.

آنها از طریق یک میخ دو طرفه متصل می شوند و هر دو زنجیره با ماشین مجازی اتریوم (EVM) سازگار هستند.

فناوری پشت زنجیره های جانبی مستقل به خوبی درک شده است.

به همین دلیل، بسیاری از پروژه ها به عنوان یک راه سریع و عملی برای بهبود سرعت تراکنش و کاهش هزینه های تراکنش، به سمت زنجیره های جانبی مستقل حرکت کرده اند.

زنجیره های جانبی مستقل مسئول امنیت خود هستند، به این معنی که زنجیره های جانبی به طور اجتناب ناپذیری از امنیت کمتری نسبت به اتریوم برخوردار هستند، زیرا کوچکتر هستند.

همچنین، تعداد کمتری از ماینرها/تأیید کننده‌ها در یک زنجیره جانبی به این معنی است که هماهنگی و سرقت دارایی‌ ها برای آنها امکان‌ پذیرتر است.

اکوسیستم لایه 2

همه این راه حل ها متقابل نیستند.

نقاط قوت و ضعف آنها خود را به برنامه های خاص یا نیازهای کاربر می رساند.

همانطور که ممکن است در مورد Polygon متوجه شده باشید، از ترکیب پلاسما و Optimistic استفاده می کند.

Polygon همچنین از Proof of Stake استفاده می‌ کند که تراکنش‌ های سریع‌ تر و ارزان‌ تری را نسبت به Proof of Work انجام می‌ دهد.

راه حل های لایه 2 تنها راه هایی نیستند که برای افزایش مقیاس پذیری اتریوم دنبال می شوند.

همچنین ETH 2.0 و اشتراک گذاری وجود دارد که به طور بالقوه دستاوردهای زیادی در سرعت و کاهش هزینه به همراه خواهد داشت، که هر دو را می توان به لایه 1، لایه 2 یا هر دو اضافه کرد.

اتریوم 2 چه تأثیری بر لایه دو دارد؟
اتریوم 2 چه تأثیری بر لایه دو دارد؟

اتریوم 2 چه تأثیری بر لایه دو دارد؟

برخی اعتقاد دارند که با آمدن اتریوم 2، مشکل مقیاس‌ پذیری و مصرف انرژی بالای اتریوم حل می‌ شود.

راه‌ حل‌ های اتریوم ۲، برای این مشکلات، الگوریتم اثبات سهام (POS) و شاردینگ است.

مصرف انرژی کم، کاهش کارمزد و حل مشکل اصلی یعنی مشکل مقیاس‌ پذیری، از هدف‌ های اتریوم دو است.

با اجرای اتریوم دو مشکل مصرف انرژی بالا و کارمزد بالای تراکنش‌ ها و همچنین تا حدودی مشکل مقیاس‌ پذیری حل می‌ شود؛

اما، مشکل مقیاس‌ پذیری آن همچنان باقی می‌ ماند، زیرا شاردینگ مانند اضافه کردن باند به یک اتوبان بسیار شلوغ است و هر میزان که باند به این اتوبان اضافه کنیم، با توجه به این که شبکه هر روز شلوغ‌ تر می‌ شود، باز مشکل شلوغی و مقیاس‌ پذیری وجود خواهد داشت؛

بنابراین، می‌ توان گفت که با روی کار آمدن اتریوم دو، همچنان مشکل مقیاس‌ پذیری نیز پابرجا خواهد بود!

جمع بندی

در حال حاضر، پروژه‌ های بسیاری مشغول کار روی این راهکارها هستند که هرکدام از آن‌ ها نقاط ضعف و قوت مخصوص به خود را دارند.

پس با این تفاسیر احتمال اینکه یکی از این راه‌ حل‌ ها موفق به برتری در مقایسه با دیگر گزینه‌ ها شود، بسیار کم خواهد بود.

درحقیقت تکنولوژی‌ های گوناگون لایه ۲ اتریوم می‌‌ توانند مشکلات متنوعی را حل کنند، اما هرکدام از آن‌ ها به‌ تنهایی نمی‌ توانند همه مشکلات شبکه اتریوم را برطرف کنند.

در این مطلب از تترفا سعی شد تا تمامی جوانب لایه دوم اتریوم را بررسی کنیم و معایب و مزایای آن را تشریح کنیم. امید است مورد استفاده واقع شود.

گردآوری: تیم تولید محتوای وبلاگ تترفا

میانگین امتیازات ۵ از ۵
از مجموع ۲ رای

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت توسط reCAPTCHA و گوگل محافظت می‌شود حریم خصوصی و شرایط استفاده از خدمات اعمال.

دکمه بازگشت به بالا